-
1 dobi|ć1
pf — dobi|jać impf (dobiję — dobijam) Ⅰ vt 1. (przyśpieszyć śmierć) to finish [sb] off [wroga]; (skrócić cierpienia) to put [sth] out of its misery [ranne zwierzę] 2. przen. (załamać) to devastate, to crush- utrata pracy całkiem go dobiła losing his job has completely devastated him- dobijesz go tą wiadomością the news will come as a real blow to him- dobija mnie ta pogoda this weather is killing me a. getting me down pot.3. (docisnąć przez uderzenie) to drive in [gwóźdź] 4. Sport to drive in pot., to put away pot. [piłkę, krążek] Ⅱ vi 1. (dopłynąć) [statek, łódź] to pull in- zaraz dobijemy do brzegu we’ll pull in to shore a. reach shore in a minute2. (dotrzeć) to make it pot.- wreszcie dobiliśmy do domu we finally made it home3. (przyłączyć się) to join vt- przed wymarszem dobiły do nas jeszcze dwie dziewczyny two more girls joined us before we set offⅢ dobić się — dobijać się 1. (zdobyć) to attain vt [pozycji]; to acquire vt książk. [pozycji]- po latach pracy dobił się fortuny/uznania after years of work he acquired a. amassed a fortune/gained recognition2. (dotrzeć) to make one’s way- dobiić się do wsi to make one’s way to a villageⅣ dobijać się 1. pot. (uderzać) to hammer, to bang- dobijać się do drzwi to hammer a. bang on a door- kto się tak dobija? who’s that hammering on the door?2. (starać się) to make a bid; to bid (o coś for sth)- dobijać się o czyjeś względy to curry favour with sb- dobijać się o nowe kredyty to try to obtain new loansThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dobi|ć1
См. также в других словарях:
grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… … Słownik frazeologiczny
dobić — dk Xa, dobićbiję, dobićbijesz, dobićbij, dobićbił, dobićbity dobijać ndk I, dobićam, dobićasz, dobićają, dobićaj, dobićał, dobićany 1. «zabić bliskiego śmierci, na pół martwego, zadać ostatni, śmiertelny cios, przyśpieszyć biciem, uderzeniem… … Słownik języka polskiego
gaz — m IV, D. u, Ms. gazzie 1. lm M. y chem. fiz. «ciało lotne, substancja nie mająca własnego kształtu ani objętości, wykazująca zdolność do samorzutnego rozprężania się, poniżej pewnej temperatury, zwanej krytyczną, przechodząca w stan ciekły; jeden … Słownik języka polskiego
grób — m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby «miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.» Otwarty, świeży grób. Grób rodzinny. Groby królewskie. Groby… … Słownik języka polskiego
